Practicuma bukatzen ari nintzela, egonaldia egin nuen gelako haurrentzat opari bat eskatu nion Olentzerori: ipuin bat. Joan den ikasturtean musikari buruzko irakasgaian ipuin musikala egitea egokitu zitzaigunean taldekide batek proposatu zuen, eta oso polita iruditu zitzaidanez, horixe aukeratu nuen. Tutorearekin adostu nuen azterketak bukatutakoan joango nintzela oparia eraman eta bide batez ipuina kontatzera, eta aste honetan eskoletara bueltatu garenez unibertsitatean, aurrekoan joan nintzen egun batean arratsalde pasa.
Egonaldian zehar ez dut aukerarik izan nire tutorea ipuinak kontatzen ikusteko; beti galtzen nuen ipuina tokatu zeneko eguna. Nire aldetik, talde handi baten aurrean sekula ipuin bat kontatu gabekoa nintzen, eta ondo prestatzen saiatu nintzen. Komunikazio-gaitasunaren inguruko irakasgaiaren alderdi teorikoan gelan lantzeko denborarik izan ez genuen hainbat material eman zigun irakasleak ipuin kontaketaren inguruan, eta haiek irakurrita nire gidoitxoa prestatu nuen.
Gelan arreta nekez mantentzen duten hainbat haur daudenez (niri behintzat zaila egiten zait haien arreta neureganatzea), pentsatu nuen ideia ona izango zela ipuina kontatzen hasi aurretik haien arreta eskatzea, ipuina kontatzeko laguntza eskatuz. Bestetik, ez da euskara bereziki jatorra erabiltzen duen taldea, eta pentsatu nuen polita izan zitekeela haiei formula sinple bat oroitzen laguntzea, eta ipuinak bide ematen du horretarako. Laburbilduz, oheratzear dagoen satortxo baten etxera hainbat animalia datoz ate joka, kanpoan giro ez delako (tartean otsoa, noski), eta otsoa agertzen denean zer egiten duten azaltzen da. Animalia bakoitza atera zetorrenean "eta halako batean ... tok! tok! tok!" esaten genuen (nik "halako batean" esateak ohartarazten zien haiek "tok! tok! tok!" esan behar zutela), eta satorrak ondokoa esaten zuen orduan: "nor ote dabil ate joka, gaueko ordu hauetan?" (prosodia zaintzen saiatu nintzen, ikasitakoaren arabera, eta dudatan izan nintzen "nor" edo "zein" erabili, baina erabaki nuen talde hartan egokiago zela "nor"). Atea jotzen zuen lehen animaliarekin eredua nik eman ondoren, hurrengoetan taldekoren bati eskatu nion satorrak atea entzutean esango zuena esateko.
Egia esan, emaitza oso ona izan zen. Aldez aurretik esango nuena idaztea eta bozgora irakurtzea oso lagungarri izan zen, eta uste dut haurrak gustura egon zirela kontaketan parte hartzen. Ez dakit formula ikasi ote zuten, ezta ikasi bazuten lekualdatu ote duten ere, baina ipuin kontaketa ondo prestatzeak merezi duela ikasi nuen.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina