Eskutitza Haur Hezkuntzako gelan

Duela aste pare bat eskolan jardunaldi batzuk izan ziren eskola txikien inguruan, eta ikasleoi gela batean Francesco Tonuccik emandako hitzaldiak streaming-ean entzuteko eta ikusteko aukera eman ziguten bideoaren bidez beste gela batean.

Tonuccik esan zituen gauza asko joan den urteko maiatzeko Kursaaleko jardunaldietan kontatutakoak ziren, baina gauza berriak ere egon ziren. Horien artean, izugarri gustatu zitzaidan bat, Reggio Emiliako eskoletan 70ko hamarkadan eskutitzari ematen zitzaion erabilerari buruzkoa. Haur Hezkuntzako haurrek postontzi txikia zuten, norberak berea, batak besteari mezuak bidali ahal izateko; kasu hartan, maitasunezko eskutitzak. Haurrek idazten ez bazekiten, idazten zekien bati laguntza eskatzen zioten eta hark idazkari lanak egiten zituen, eta irakurtzeko, berdin. Neska-mutil bikote batek elkarri idatzitako bi eskutitz polit ekarri zizkigun, bide batez maitemintzearen inguruko emozio eta sentipenak haurtzaroan helduaroan bezalaxe agerian utzi zutenak.

Oso polita iruditu zait ideia, eta Haur Hezkuntzan 4 eta 5 urteko geletan martxan jartzeko aproposa. Lotsa edo erreparo pixka bat ematen dieten gauzak esateko bide bezala aurkeztuko nuke, edo zerbait kontatu eta besteak erantzun baino lehen ondo pentsatzeko denbora eman nahi diogunerako. Irakurtzen eta idazten irakurriz eta idatziz ikasteko modu polita, dudarik gabe.

Legeak eta hezkuntzaren kalitatea

Campusa aldizkariaren azken alea etxera iritsi zait, eta 27. orrialdean Francesco Tonucciri egindako elkarrizketaren azken esaldiek nire atentzioa deitu dute:

"Irakasle onak eskola ona sortuko, politikarien legeak gorabehera. Irakasle eskas eta ezgai batek ezin izango du eskola ona egin, lege onak abiarazita ere."

Haur Hezkuntzako graduko ikasle bezala primerako gogoeta iruditu zait. Saia gaitezen, hortaz, ahalik eta irakaslegai onenak izaten, eta legeak alde baditugu errazago egingo zaigu hezkuntza ona egiten lagutzea, baina bestela gertatuz gero ere, aurkituko ditugu zirrikituak nonbait.

Honen harira, burura datorkit azken egunetan bolo-bolo dabilen auzia, Wert ministroak unibertsitatean ikasteko beka eskuratu ahal izateko 6,5eko nota beharko dela esan zuenean sortutakoa. Nik ez dakit 5ekoa, 5,5ekoa ala 6,5ekoa izan behar duen. Bekek baliabide ekonomiko eskasak dituzten ikasleek unibertsitateari uko egin behar ez izateko balio behar dutela argi daukat baina, aldi berean, iruditzen zait ikasleak jabetu behar duela unibertsitateko ikasketak egiteko aukera izatea gizartearentzat esfortzu bat dela, eta aukera horri ahalik eta probetxu gehien ateratzeko ardura duela. Inork ez genuke nahi Osakidetzako ospital batera joan eta bere buruari 5a lortzea helburu gisa jarritako sendagile batek ebakuntza egitea, edo seme-alaba eskolara lehen egunean eraman eta bere tutorea horrelakoa izatea. Guretzat nahi ez dugun hori besteentzat ere ezin dugu onargarri ikusi, eta gizartearen zerbitzura dagoen lanbide baterako prestatzeko bidean, gure gaitasunak ahalik eta maila gorenean garatzea jarri behar dugu helburu bezala.

Finlandiako hezkuntza-sistema, edo "¡que vienen las suecas!"

Ikastetxearen Antolakuntzako foroan nahiko arrakasta izan duen eztabadairako harietako bat Finlandiako hezkuntza sistemari buruzkoa izan da. Artikuluak, bideoak, telebistako programak eta monografikoak ekarri ditugu forora oraingoz, guztiak oso interesgarriak. Dudarik gabe, asko dugu ikasteko dezente urrun dagoen hezkuntza sistema horretatik. 

Hala ere, gure eztabaida eraikitzen zihoan bitartean burura etorri zitzaidan José Luis López Vazquezen esaldi famatua ("¡Que vienen las suecas!"), 60ko eta 70eko hamarkadan hain famatuak izan ziren filmeetakoren batekoa; demokraziara oraindik iritsi gabe zegoen herrialdean egin ziren filmak, egun kateto samarra iruditzen zaigun gizarte hura islatzen zutenak. Ez al dugu bada oraindik ere gehiegi begiratzen kanpora, etxean egiten diren gauza onak ahaztuz? Ez da hori gure foroan gertatzen dena, ez horixe; izan ere, bertako adibideak gehiago dira kanpokoak baino, baina LOMCEri buruzko gatazka pil-pilean dagoen bolada honetan uste dut batzuetan kanpokoa bertakoari aipua kentzeko baino ez dela goraipatzen, eta hori ez da bidezkoa.

Bestetik, herrialde bakoitzaren sistemek bere gizartearen izaera islatzen dutela onartu beharra dugu eta, zentzu horretan, batzuetan ez da erraza toki batean ikustakoa beste batera eramatea.

Bukatzeko, La Sextako Salvados programan gai hau aztergai izan ondoren polemika handia sortu da telebistako aurkezle baten (Ana Rosa Quintana) twit edo txioa dela eta, Finlandiako suizidio-tasa aipatzen zuena. Ez da gai hutsala hori, zeren eta hezkuntzaren helburu nagusia gizakiari zoriontsu izaten laguntzea bada (ikus, adibidez, Tonuccik dioena), arrakastatsutzat jo al daiteke orduan Finlandiakoa? Ez da erantzuten erraza; horretarako Finlandiako kulturan suizidioak duen esanahi zehatza ezagutu beharko genuke, estatistika horiek sortzeko datuen jatorri zehatza, eta abar luzea, baina iruditzen zait zerbait erakusten digula: gauzak normalean ez direla zuri edo beltz.

Hezkuntza-sistemaren erreformaren inguruan

Moodle-eko foroan gelakide batek jarritako bideoa dakart hona. Ez du azalpenik behar, egia esan.