blogari buruz etiketadun mezuak erakusten. Erakutsi mezu guztiak
blogari buruz etiketadun mezuak erakusten. Erakutsi mezu guztiak

2020/12/19

Zer berri?

Lau urte pasatxo igaro dira blog honen azken sarrera argitaratu nuenetik. Txoko honetara iritsi eta pausoek nora eraman ote ninduten jakiteko gogoa piztu bazaizu, jakin ezazu Haur Hezkuntzako Gradua 2015ean bukatu eta 2016an Nafarroan oposizioak gaindituta ingeleseko espezialitatean funtzionario plaza lortu nuela.

Horrez geroztik maistra izateko bidean jarraitzen dut, etengabe ikasten; hau da, etengabe aldatzen. Ikasketak amaitu ondorengo jarduna ez dut dokumentatu graduarekin egin nuen bezala, baina IKTak erabiltzen jarraitzen dut. Wakelet-en dudan webgunean duzu nire berri.

Blog honetako azken hitzak esker onekoak dira. Eskerrik asko Donostiako EHUko Magisteritzako Eskolako ikaskideei eta irakasleei, zuekin ikasi nuen guztiagatik; esker mila maistra lanetan ari naizenetik izan ditudan lankideei, zuen laguntzagatik eta zuekin ikasitakoagatik ere; eta esker mila aunitz eskolan nire pausoak egunero gidatzen dituzten ikasleei!

2015/07/18

Eta orain, zer?

Gradua bukatu ondoren bi aukera nagusi ditut buruan datorren urteari begira, eta pentsatu dut ibilbide horretan bloga bezalako tresna bat lagungarri bazait ez dudala honetan idazten jarraituko. Nolabait, hau graduko ikasketen ibilbideko kontakizuna izan da, eta hortik aurrerakoak beste toki bat eskatzen duela iruditzen zait. Internet unibertsoa bezala bukaezina dela dirudienez, libre naiz beste zerbait sortzeko.

Beste zerbait prestatu arte interesgarriak iruditzen zaizkidan gaiak hemen biltzen jarraituko dut, eta aurrerantzean jarraipena beste bide batetik ematen badiot, estekatuko ditut biak. Bukatzeko, ikasturtea bukatu berritan nola sentitzen naizen ondo islatzen duen abesti batekin itxiko dut bidalketa hau.


2015/04/16

Last reflections on the diary

We have been asked to reflect on the experience of having kept a diary for one of the units during the whole academic year. I have been keeping a diary during the whole degree, which I have used as a learning tool, so it is obvious that I find it very useful. To me, the diary has great benefits:

  • It shows me "how much" I have learned. I like to have physical evidence and record of what I learn, and the diary gives me that. Besides, since I am afraid I will forget things, it acts as an external memory to which I can come back.
  • It reflects the process of my learning, my struggles, my mistakes, my interests, my fears. They are all there, very clearly stated. That's why I don't like editing posts once I have written them, unless it is to add a few things I realise I have forgotten to mention soon after closing the post. What's done, is done, and if I change my mind, or I need to go into something deeper, I do so in another post.
  • It helps me clarify ideas, arrange them, "digest" them, as it were. Writing forces me to think better and slower, it is a good exercise for me.
  • It gives me an excuse to summarise. In several units where we have had no exams and no assignments which required us to summarise all that we had learned in the subject, I have done that summary in the diary, and it helps me a lot to see the general picture. The diary is a good companion to the notes I take during the lessons, which I also keep.

I am clearly a great fan of the diary, although I can understand that it might be useless for others. Compared to the rest of the diary, where most of the posts were only written for myself, and not for my teacher to read (except for the posts on the school placements), I have to say that there is little difference between the diary I have kept for this unit and the rest. I have been as honest as I am in the rest of post which nobody needs to read, even though there have been times when I thought it wasn't particularly wise to do so. If I had written the diary only for myself, I would have probably described the warmers in detail, and create a label for them, so I could retrieve them easily afterwards, but I think that is about the only difference I would have introduced. Well, and most probably I wouldn't have written about every lesson. In that sense, having the diary as a requirement for the unit has helped me a lot to be more constant, and I am very grateful for that, because when it isn't an assignment, it tends to be left for last.

2014/11/06

Contents. How much should children know when they finish school? What do teachers need to know when they graduate?

In the last lessons the word "contents" has been mentioned more than once, implying that some activities might not have "enough contents" or didn't deal with the "right or usual contents" for the primary or pre-primary classroom. I have also heard some of my classmates complain that we haven't been "taught" enough during the degree, that our teachers could have taught us so much more than what they have. Not enough contents, it seems.

On the other hand, now, more than ever, contents are everywhere, just a click away. So, what do we need contents for? Why do we need to store them in our minds? Which contents? How many? What are contents, after all? Are contents the matter of which knowledge is made of? A proof that learning has been achieved? A means to build learning?

Many questions, and little answers; that is what I have. But one thing I have learned so far: learning how to think and learn is the most important learning; maybe the only learning we should pursue in education. Those who know how to think and how to learn will sure find the appropriate contents for their purposes. As far as I see it, contents are often by-products of knowing how to think and learn. I am not very interested in contents as such, but in what is behind them. The official Basque curriculum we have worked on several times during our degree states it clearly: skills or competences are our goal, and contents are aspects we work on in order to achieve those skills. Their purpose is to offer opportunities to develop last longing skills which will remain even after the details of specific contents are somehow forgotten.

To me, this blog is a tool to store contents in such a way that they will be easy to retrieve for me when I forget their details. Those contents have been in my mind and left a trace in my actions and my thoughts, but I cannot have them all in the front of my brain with full detail at the same time. I find that the blog is a great tool to "extend my brain" as it were, because it is organised in a way which makes sense to me. It reflects my interests and my values; my struggles and my conflicts. At the end of the day, it illustrates my learning process, as those who know about this sort of tools say.

Yet, it is true that a teacher needs to know some contents; those which are relevant to their profession. Contents will be regarded as relevant if they are included among the required knowledge by those who design the education system and curricula, also if they are deemed to be of importance to our teachers, and each one of us will be free to choose contents which seem relevant to ourselves, depending on our interests and values. So, relevant contents for teachers are set at different levels, and each teacher has some autonomy on the matter, as well as some requirements to fulfill.

But we cannot rely on contents being at hand. For example, if inclusion is important to us, we will need to know what kind of grouping favours inclusion and follow those criteria at the specific moment of deciding on grouping in a classroom. We will not be able to look it up later on. So, some contents need to be integrated into our thinking, into our decision making; otherwise, they will not be useful at all. But some other contents are not essential, as I argued when I mentioned the Reggio Emilia style project where the teacher learned about nature along with students. Of course, if the teacher knows about nature they will be able to guide students much better, but even if they don't, as long as they know how to promote learning about dealing with things one doesn't know about, it will be fine.

I found a piece of news which fits perfectly into what I am trying to explain, that gave some examples of questions that undergraduate students taking admission interviews at Oxford have to answer to. Questions such as: "An experiment appears to suggest Welsh speakers are worse at remembering phone numbers than English speakers – why?", or "How much of the past can you count?", or "If you could save either the rainforests or the coral reefs, which would you choose?". These questions are designed to see how students respond to something which is unknown to them, to assess their thinking skills. You can read some of the answers interviewers would expect.

Does that mean that Oxford undergraduates are not supposed to know "regular contents"? Well, of course not. Apparently, students applying at Oxford and Cambridge will be required to score two elite A* grades at their A-level exam, but besides proving they know their contents, they will also have to prove they can use them in a creative way. I must say I can't agree more with the approach, although there is a very worrying fact mentioned in the last article, which reports that public school students in the UK (that is, students from very prestigious and expensive private schools) do much better that state-funded school students at these admission tests. Provided we fix that big problem, I'd say that is the sort of learning I would like to promote among children (and adults, of course).

2014/01/25

Umuntu ngumuntu ngabantu-aren bidean beste behin ere

Gure irakasle batek Moodle-en jarritako materialaren artean irakurgai eder hau sartu du. Blog honetara aurretik ekarritako umuntu ngumuntu ngabantu-aren ildo berekoa denez, oso gustura irakurri dut.

Sarrera honek ez du hitz gehiagoren beharrik.

2013/11/20

Lauhilekoan blogean ekoizpen txikiaren zergatiak

Hirugarren ikasturtearen hasieran askoz ere gutxiago idazten ari naiz blogean aurrekoetan baino. Niretzat hau graduko ikasketak biltzeko eta horiek elkarrekin trabatzeko tresna denez, ongi etorriko zait denbora pasa ondoren sarrera hauetara bueltatzen naizenean ekoizpen urriaren arrazoiak azaltzen saiatzea behintzat.

Alde batetik, hirugarren mailako lehen lauhilekoan nahiko gogor ari gara lanean, eta taldeko lanek denbora gutxi uzten didate oso pertsonala den bloga lantzeko. Beti jartzen ditut taldeko betebeharrak nire buruari jarritakoen aurretik eta, ezinbestean, gure irakasleek finkatutako betebeharrak nire buruari jartzen dizkiodanen aurretik doaz ere.

Bestetik, arraroa bada ere, esango nuke ez idaztearen beste arrazoi bat aurtengo irakasgaiekin oso pozik nagoela dela. Hau da, joan den ikasturtean, adibidez, esango nuke batzuetan ikasketa prozesuaren alderdi batzuk sortzen zizkidaten gatazkak kanporatzeko eta korapiloak askatzeko idazten nuela. Aurten harri potolo pare bat kendu ditut lepotik, eta arin-arin nabil, poz-pozik. Poztu egiten nau ere graduaren amaiera gerturatzen ikusteak; hortxe dago, behatzen puntan jada. Izugarri gustura ari naiz ikasten, baina gogorra da eguneroko lana-ikasketa-bizitza pertsonal (?) martxari eustea.

Azkenik, orain arteko irakasgaietan blogera ekar ez ditzakedan ekoizpenak eskatu dizkigute irakasleek, eta ezin izan ditut bateragarri egin batzuk eta bestea. Hala ere, hemendik aurrera arte plastikoen inguruko irakasgaiko portfolioaren idatzizko atalak blogetik abiatuta egingo ditut, eta horrek emango dio nolabaiteko jarraitasuna.

2013/05/07

Blogaren look berria eta umuntu ngumuntu ngabantu berriz ere

Murgiltze fase honetan hainbat aldaketa egin dizkiot blogari. Sarrera guztiei etiketak gehitu dizkiet eta izenburua behar duen tokian jarri diet. Horrela, sarrerak bilatzea askoz ere errazagoa da orain, eta etiketek informazio kualitatibo osagarria emango didate, blogean gai bakoitzak hartutako tokia neurtzen dutelako. Suposatzen dut gradua bukatu aurretik etiketak berriz ere berrikusi beharko ditudala, batzuetan ikasgai bat landu ahala konturatu naizelako aurretik idatzitakoa nik momentuan izen zehatzik jarri ez nion zerbaiti buruzkoa zela, eta pentsatzen dut hemendik aurrerako bi ikasturteetan ere berdin gertatuko zaidala.

Blogak hasieratik zuen izena azaleratu dut argazkiaren gainean, eta bloga hasi nuenean hona ekarritako esaldi bat jaso dut goiburu gisa: umuntu ngumuntu ngabantu, hau da, (gu) garelako naiz (ni). Orain, beraz, goiburua izateaz gain, blogerako abestia ere badut, polit askoa, gainera:



Goiburuak blogaren zentzua modu borobilean biltzen duela iruditzen zait, eta blogaren iparrorratza da, aldi berean; Mandelak edo Desmond Tutuk deskribatutako ubuntua lortzeko norabidean jarriko nauena. Bestetik, blog hau pertsona bakar batek idatzia bada ere, goiburu hori aitorpen bat da, hemen jasotako edukiak beste pertsona askorekin batera eraikiak izan baitira (irakasleak, ikaskideak, lagunak, familia, eta abar). Besteen elkarrekintzarik gabe, ezingo nuen hemen bildutakoa ikasi. Honelako aitorpenak egiten direnean esan ohi den moduan, akats eta hutsuneak nireak bakarrik dira, hori bai.

Azkenik, bloga berriz ere publikoari irekitzeko asmotan naizenez, anonimotasuna mantendu nahi dudala argi utzi dut nire profilean, harpidetza errazten saiatu naiz eta Creative Commonseko lizentzia gehitu diot. Azken hau, egia esan, IKTko ikasgaiko bibliografia berrikusten ibili naizenean aurkitutako erreferentzia aitzaki bezala hartuta htmlarekin pixka batean jolasteko egin dut.

2013/02/09

Blogaren inguruan


Bloga graduko ikaskuntzen bilduma izan dadin erabakia hartua dudanez, iruditzen zait ona litzatekeela lehen ikasturteko lehenengo lauhilekoko hainbat material hona ekartzea. Bloga bigarren lauhilekoan hasi nuen, irakasgaietako batean betebehar bat zelako, eta Didaktika Orokorreko paper-zorroan  eta hezkuntzaren-mapan lehen lauhileko horretan ikasitakoak bildu nituen arren, uste dut komeni zaidala lanetako batzuk hona ekartzea. Beraz, blogak jarraitzen duen kronologia hautsiko badu ere, hemendik aurrera pixkanaka gehituko ditut duela urtebete baino gehiago landutako gaiei buruzko sarrerak.

2013/01/31

Murgialdia!


Lauhilekoaren sei irakasgaietan egingo ditugun lanak ezagutzen hasi gara lehen bi aste hauetan, eta aurrean dugun erronkak hainbat erabaki hartzera eraman nau. Irakasgaietako batean beste blog bat ireki behar izan dugu, lanez beteak egongo diren asteak ditugu aurrean, garrantzitsuan fokatzeko beharraz jabetu naiz, eta guzti horri blog honi hemendik aurrera eman nahi diodan erabileraren inguruan pentsatzen hasia naizela gehituta, iruditzen zait dispertsiorako joerari muga jarri behar diodala.

Horregatik, blog hau bolada batean "hibernatzen" jarriko dut, agian bere antolaketa berregiten... Neguko hilabete honi amaiera emateko modu polita, eskolako mimosa udaberria ate joka dugula esaten ari zaigula aprobetxatuz.

2013/01/26

Blogaren zentzuaren inguruan


Azken egun hauetan blog honen zentzuaren inguruan pentsatzen hasi naiz. Badirudi graduan zehar bloga ikaskuntzen bilduma bezala erabiltzeko asmoa finkatu zaidala, eta sarrera mordoxka bat pilatzen hasi zaizkidala ikusita galderak etorri zaizkit burura: zer nolako erabilera eman nahi diot honi? zertarako balioko dit gradua bukatzean (momentu hori iristen bada behintzat)? Iruditzen zait sarrerak nolabait sailkatzen hasi beharko nukeela, gaika edo, aurrerantzean hemen bildutakoa erabiltzeko asmoa badut, baina ez dut denborarik izan blogetan horrelakoak nola egiten diren begiratzeko (a! etiketak horretarako dira, noski!), eta agian udara arte itxoin beharko du gaiak.

Bestelako gauza batzuk ere etorri zaizkit burura: joan den ikasturtean askoz ere interesgarriagoa eta aberasgarriagoa zen bloga, gelakideek ere haiena idazten zutelako, eta asko ikasi nuen irakasleak botatako galderek gutako bakoitzarengan eragiten zuten oihartzunekin. Aurten bakarrik nabil, eta faltan sumatzen ditut, baina beste inor ez da animatu bloga bizirik mantentzen, eta oraingoz beste inork ez gaitu horretara behartu (orain taldeko blogak sortzeko eskatu digute IKTei buruzko irakasgaian, aurretik egindakoari jarraipena eman ordez, gure kulturan hain errotua dagoen maniari eutsiz, baina hori beste gai bat da). Gauza da ikasketak ezkutuan egiten ari ez naizen arren, ez naizela ekimena zabaltzen ari, urte batzuetan ikasketak lanarekin uztartuko ditudalako, eta beldur naizelako laneko eremuko jendeak honen berri izanez gero izan ditzakedan arazoen inguruan. Beraz, ez dut blog honi inolako oihartzunik emateko asmorik, eta horregatik da nahiko anonimoa.

Bestetik, uste dut blogak ikaskuntzak biltzeaz gain ibilbidearen oroigarri gisa edo balio beharko lidakeela ere, egunkari pertsonalegia bihurtu gabe, eta noizean behin horri buruzko sarrerak sartuko ditut. Adibidez, astea erabat ozpinduta igaro dudala kontatuko dut, oso maldan gora egin zaidalako eskolara bueltatzea (bai joan den lauhilekoan, eta baita honetan ere). Aurreko lauhilekoan aste pare bat iraun zidan, eta ea oraingoan lortzen dudan astebete bakarrik izatea. Astea primeran bukatu dut behintzat: irakasle batek ordu t'erdi festa eman zigun, eta spinningera joan ahal izan nintzen. Saioa mundiala izan zen, eta munduarekin bakean irten nintzen polikiroldegitik, egia esan.

Maiatzak 10 bitarteko asteak maldan gora egitea ulertzekoa da, egunero goizeko 7.20etan etxetik irten, lanean ibili, 15 minututan (zortea badut) bazkaldu, bi autobus hartu, unibertsitatera berandu iritsi, eta 14.45etatik 19.30ak, 20.00ak edo 20.30ak arte eskolan egotea ez da samurra. Eta ondoren etxera joan eta hurrengo eguneko bazkaria prestatzea geratzen da oraindik. Orain arte astean egun bat libre izan dugu, eta horrek asko laguntzen zidan arnasa hartzen. Gustuko tokian aldaparik ez dela esaten zidan osaba maite batek, baina, tira, batzuetan kosta egiten da. Gelakide batzuk berdintsu dabiltzala ikusteak asko laguntzen dit, eta orduan pentsatzen dut beste batzuk bi haur txikiko familia eta ikasketak uztartzea lortzen badute, edo beste mila egoera, ba ni ez nagoela kexatzeko moduan, haiena nirea baino gogorragoa delako. Eta iruditzen zait horrela eusten diogula elkarri, bakoitzak besteena berea baino zailago dela pentsatuz aurrera egiten.

2012/03/23

Metakognizioa


Blog hau ez da Didaktika Orokorreko irakasleak planteatu zigun helburuekin erabat ados garatzen joan. Azkenean, nire ikaskuntza prozesuaren ibilbidea islatzen ari dena sarreren bilduma luze xamar hau izaten ari da, hor joan bainaiz lauhilekoan zehar deigarri eta interesgarri iruditu zaizkidan gai asko jasotzen. Beraz, pentsatu dut hoberena izango dela Paper-zorroa delakoan ikaskuntza prozesuaren inguruko hausnarketa biltzea, prozesua bera sarreren bilduman jasoz. Hori dela eta, Paper-zorroan idatzita nuenaren zati bat hona dakart, nire metakognizioari buruzko lerroak, hain zuzen ere.

Metakognizioa Hezkuntzaren Psikologian lauhilekoaren hasieratik lantzen aritu gara, eta nire ustez oinarri-oinarrizko gaia da ikasten duen edonorentzat. Hezkuntza etengabeko prozesua dela diogunez, metakognizioa pertsona ororentzat da garrantzitsu. Bakoitzak nola funtzionatzen duen ezagutzean datza, azken finean. Ikas daitekeen zerbait da, hau da, posible da norbanakoa bere adimenaren gaineko gaietaz kontziente bilakatzea, eta haurrei (baita helduei ere, noski) lagundu beharko litzaieke jabetze prozesu horretan. Jarraian doazen lerroetan uzten dizkizuet nireari buruzko ezaugarrietako batzuk.
Nire ohiko ikaskuntza prozesuari jarraituz, lineala eta graduala ez dena (orain arte behintzat), blog honetan islatu beharreko irakasgaiaren ikaskuntza-prozesua ez dut espero modu lineal eta gradualean bilakatuko denik. Orokorrean, gai berri bati heltzen diodanean hasieran sakabanatzera jotzen dut, norabide jakinik bultzatu gabe, jakin-minak eramaten nauen tokira. Kontzeptu eta ideia berriak bata besteari lotzeko saiakerarik ez dut egiten fase horretan. Eta denbora batez "beratzen" egon ondoren, nolabaiteko kristalizazioa gertatzen da, nahiko azkarra, eta kontzeptu/ideia berri horiek antolatu egiten dira aurrekoei lotuz. Beratze horrek maiz luze irauten du, baina denborarekin ikasi dut horrek ez nauela urduri jarri behar. Espero dut nire irakasleak ere izango duela konfiantza eta pazientzia!

Noski, horrek ez du zerikusirik lanaren maiztasunarekin, hau da, ariketak egin edo irakurri modu diziplinatuan egiten ditut, eta egingo ditut, baina emaitzek ez dute erritmo bera izaten, nire kasuan behintzat.


2012/03/18

Konyren memetik denbora galtzera

Izenburu xelebrea du sarrera honek. Ez naiz luzatuko gai honen inguruan, baina aurreko batean aipatzen nuen Kony 2012aren ekimenak soka luzea ekarri du azken astean. Honako blogean duzue ekimena meme bat (Interneten ziztu bizian zabaldua izan dadin diseinatutako ekoizpena) izan dela adierazten duen iritzia, baita ematen zaizkion erantzun sutsuak ere. Beste honetan oraingoan positiboa den ekimen horren alde egiteko IKTek eskura jartzen dizkiguten tresnak helburu maltzurretarako erabiliko balira eman litezkeen ondorioen inguruan hausnartzera gonbidatzen gaitu egileak.

Egiten ari garen ariketa honi ere aplika lekioke azken kezka hau: ikasteko erabili ordez kide garen sekta satanikoa zabaltzeko erabil genezake gure bloga, edo denbora galtzeko (askoz ere probableagoa). Denbora galtzea diodanean burura datorkit Gandiagaren liburuaren izenburu ezinhobea: "Denbora galdu alde". Izan ere, galdutako denborarik ba al da? Nire ustez, ez; baina erantzun borobil horri ñabardura bat egin behar zaio: denbora galtzen ari garela iruditzen zaigunean ere bada ikaskuntzarako beta, aukera hori probesten asmatzen badugu behintzat. Hezkuntzarako bereziki interesgarri iruditzen zait azken hau: haurrei denbora galtzen utzi behar zaie, denbora galduz ikasten irakatsi behar zaie. Baina, tira, agian guzti hau nire burua zuritzeko besterik ez dut esaten, blog honen ibilbide erratikoa justifikatzeko edo...

2012/01/26

Hasiera

atzera, aurrera
ezagunetik, berrira
pausoak.
nahiak zuzenduta garamatzate.

Betebeharrak bultzatuta sortzen da blog hau,
eginkizuna nahi bihurtuko denaren itxaropenez.