Oso interesgarria iruditu zait aste honetan BERRIAn irakurritako elkarrizketa bat, zientziaren didaktikaren ingurukoa, Neus Sanmarti zientzia irakasleari egindakoa. Bere esanetan, ikasteko garrantzitsuena galdera onak egitea da, eta irakaslearen lana galdera onak sortzen ikasten laguntzea da. Garrantzitsuena ez da irakasleak azalpen onak (eta luzeak, eta mamitsuak, eta aspergarriak) ematea, ezta ikasleak izenak ikastea ere, baizik eta galderak pentsatu, bota eta horiek erantzuten saiatzea.
Sinplea, ezta? Orduan, zergatik jarraitzen dugu galderak enbarazu bezala ikusten eta bota ez diren galderen erantzunak inposatzen?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina