Practicumera joan aurretik psikomotrizitateko ikasgaian idazlan bat egin behar izan genuen bideo batean ikusitako egoerari buruz, hainbat irakurgaitako edukietan oinarrituta eta horietako aipuak erabilita.
Nik idazlana beti egiten dudan moduan egin nuen: bideoa bizpahiru aldiz ikusi eta, bertako egoerak gogoan nituela, irakurgaiak irakurri, aipuak eta ideiak paper batean idatziz. Lauzpabost orrialde bete nituen aipuekin, eta banekien nekez lortuko nuela nire atentzioa deitu zuten gauza guztiak 1 000 hitzetan sartzea, baina saiatu nintzen. Interesgarriak iruditu zitzaizkidan proposamenen artean, psikomotrizitateko saioan sor daitezkeen gatazkak bideratzeko desdramatizaziora jotzea zegoen. Bide batez, esan beharra daukat nire irakasleari ez zitzaiola batere ondo iruditu nik egindako idazlana, eta bueltan bidali zidala hainbat iruzkinekin, praktikak bukatzen ditugunean berarekin hitz egiteko. Gauza da ni ez naizela batere trebea egoera gatazkatsuetan desdramatizaziora jotzen, baina sekulako inbidia ematen dit horretarako gai den jendeak, maiz egoerari buelta errazago ematea lortzen baita horrela.
Gaurko psikomotrizitate saioan horretan aritzeko aukera izan dut, eta emaitza onak eman dizkit. Bi haur haserretu egin dira eta elkarri joka hasi dira. Horietako bat jarrera nahiko desafiatzailea duena da, eta bestea normalean lasaia den haur bat. Biak elkarri aurpegira begira eseri ditut eta bat sutan zegoen, negarrez. Ez zuen bestearen aurrean eseri nahi, eta horretara behartu dudanez, begiak itxi ditu bestea ez ikusteko. Normalean hartuko nukeen aukerari jarraitu ordez ("ez zaitez horrela jarri, mesedez lagunari begiratu, bla, bla bla), desdramatizatzera jo dut, begiak zertxobait irekita zituela eta barrez ("ui, baino, begira, A tranpa egiten ari da... begiak pixka bat irekita ditu... haserre egotearen plantak egiten ari da, baina ez zaio ateratzen... begira, begira, irribarrez ari da..."). Haurra irribarre egiten hasi da. Egoerari tentsioa kendu ahal izan diogu, eta bi haurrak hitz egiteko prest zeuden orduan. Hitz egitera itxia zegoen haurrarekin tira-biran hastea baino askoz ere eraginkorragoa izan da, eta azkarrago eta hobeto konpondu ahal izan dute haien arteko liskarra. Gainera, handik minutu batzuetara jaso eta gelara joateko prestatzen ari ginela, haserre zegoenari begiratu eta elkarri irribarre egin diogu, biok aurretik gertatu dena eta nola jokatu dugun gogora ekarrita, konplizitate keinu batean.
Zeinen garrantzitsua eta onuragarria den umorea hezkuntzan, eta bizitzan, eta nola kostatzen zaidan niri hura erabiltzea! Ondo egina, kasu honetan!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina