Aurrekoa asteko azken sarrera izango zela esan badut ere, aste hau oso aberatsa izan da Didaktika Orokorreko irakasleak islatzeko eskatu dizkigun "desoreketan", eta hementxe nago berriz. Gelakide batek bere blogean jaso duen moduan, aste honetan Herrerako ikastetxean psikomotrizitateko saioa behatzea egokitu zaigu. Bestetik, beste gelakide batekin hurrengo asterako psikomotrizitateko saioa prestatzen aritu naiz, eta bi ikaskide hauekin izan ditudan elkarrizketetan asko ikasi dut.
Psikomotrizitateak harreman pertsonalen esparruan eskaintzen dituen baliabideetaz hausnartzen aritu ginen, baita harreman horiek haurren kasuan behatzen ere. Psikomotrizitateak ohiko gelan ematen ez diren egoerak sortzen ditu, eta horiek oso aberasgarriak dira pertsonen arteko harremanetarako, bai berdinen arteko harremanerako, baita ikasle-irakasle harremanetarako ere. Jarduerak hain gidatuak ez izateak, kontaktu fisiko gertuak, emozioak gorputzaren bitartez adierazteko askatasunak, mina kanpoan uzten duen unitate espazial eta denborazkoa izateak, osagai oso bereziak dira, eta osagai bereziek emaitza bereziak sortzen dituzte.
Gure gelako harremanetan ere iruditzen zait oso nabarmena izan dela lauhileko honetako Musika Adierazpena eta Psikomotrizitateko irakasgaiek sorrarazi duten aldaketa (Plastikako irakasgaiaren eragina, potentzialki besteen parekoa litzatekeena, zoritxarrez ia hutsala izan dela iruditzen zait, baina hori beste kontu bat da). Gure arteko erlazioak dezente estutu direla iruditzen zait, gertutasuna, konfiantza, elkarkidetzarako giro gehiago sumatzen ditut. Horren inguruan ere ez dugu taldeko hausnarketarik egin, eta polita irudituko litzaidake oso.
Taldekideari eta bioi hurrengo asterako prestatzea tokatu zaigun saiorako, niretzat behintzat oso garrantzitsua izan da taldekide guztiek gozatzeko moduko ariketa-sortan pentsatzea, inor deseroso sentiaraziko ez duten ariketak izatea, eta bildu ditugunekin oso pozik nago. Ezin zuen bestela izan, bera bezalako bezalako kidearekin!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina