Lauhileko honetan, aurrekoan bezala, heziketa-estiloen inguruan lan dezente egin dugu. Lauhileko honetan zehar portaera eraldatzeko konduktismoak eskura jartzen dizkigun tresnak aztertu ditugu, zigorra horien artean. EL PAISeko artikulu honetan laburbiltzen da zigorraren inguruan gelan landu dugun ikuspegia. Ni zigor fisikoaren aurkari kartsua naiz; are gehiago, zigor fisikoa erabiltzearen ideiak sekulako izua eragiten dit, eta ikasturtearen hasieratik hona buelta asko eta asko eman dizkiot gaiari buruan, horren inguruan atera ditudan ondorioak zabaldu ez ditudan arren. Blog honetan gure ikaskuntza prozesua islatu behar dugunez, esango dut ikaskuntzetako bat izu horren ingurukoa izan dela, horren zergatiak eta horrek ekar ditzakeen ondorioak.
Aipatzen dudan artikuluan haurraren duintasunaz eta berarekiko errespetuaz ere hitz egiten da, helduaren pareko gizaki dela barneratzearen ondorioz sortzen diren kontzeptuak. Desberdinak gara, baina pareko, eta hori horrela izanik duintasuna eta errespetua zor diegu haurrei, baita beste gizaki guztiei ere (Konyei ere? uf, galdera horrek beste bide luze batera eramango gintuzke eta ez dut hartuko). Eta izaki bizidunei, eta munduko biziaren euskarri den bizirik gabeko materiari, eta gure aurretik bizi izan zirenei, eta gure ondoren etorriko direnei, eta unibertsoan ezkutuan egon litezkeenei, eta ...
Helduon artean ditugun harremanetan maiz saiatzen gara besteen portaera aldatzen, eta horretarako tresna konduktista asko erabiltzen ditugu, trafikoko isunetatik hasi eta sariak ematera arte. Lagunartean edo bikotean ere erabiltzen ditugu, baina ez dugu zigor fisikorik erabiltzen: nori bururatzen zaio gizonak gustuko ez duen zerbait egin duelako hari zaplastekoa ematea? Eta zergait haur bati bai? Zer du haurrak "faltan" horrelako tratua merezi izateko? (Gaia sinpletzearren, momentu honetan utz ditzagun alde batera bikotean ematen den indarkeria, heriotz-zigorra, tortura, eta bestelakoak.)
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina