Aurreko astean bigarren errepublikako garaiko hezkuntza-sistema, eta horrek gerra zibilaren ondorengo diktadura luzearen hasieran izan zuen goitik-beherako eraldaketa erakusten zuen erreportajea ikusi genuen gelan, Cronicas programakoa, hain zuzen ere, hemen ikus dezakezuna.
Egia da beste hainbat berri bezala, bazuela halako kutsu interesatua, baina horren gainetik dago ukaezina den egia: bigarren errepublikako hezkuntza-sistema aurrerakoia zela, eta ondoren etorri zen diktadurak atzerapauso galanta suposatu zuela hezkuntzan, beste hainbat arlotan bezala. Hezkuntza-sistema hura defendatzeagatik bizia galdu zuten batzuk; bizimodua beste askok.
Gogora ekarri zizkidan nire aiton-amonak, maisu-maistra bikotea. Bata maisu zen bigarren errepublika hasterako, eta bestea maistra egin zen diktadura hasi berritan. Ez ziren erreportajean azaldu zirenak bezain ausartak izan. Aste honetan jaso dut aitonaren "garbiketako espedientea"-ren kopia, non alkatearen, auzoko parrokoaren, guardia zibilaren eta Gipuzkoako guraso katolikoen elkartearen aldeko txostenei esker aitonak maisu izaten jarrai zezakeela ebazten den (txostenak espedientean daude). Benetan beldurgarria da. Aldeko txosten hauek ideologia ezezaguna edo eskuindarra zuela diote, maisu ona zela, jarrera moral eta profesional egokikoa. Txosten horiek aldekoak izan ez balira, bere bizimodua galduko zuen ziur, eta agian baita bizia ere, beste horrenbestek bezala. Politikaz etxean ere hitz egitea debekatu zuen handik urte pare batera amonarekin batera sortutako familian; ez da harritzekoa.
Egun, hezkuntzan ausart izateak bestelako esanahia du, erabat. Eskerrak!
Egun, hezkuntzan ausart izateak bestelako esanahia du, erabat. Eskerrak!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina