Gaur arratsaldean psikomotrizitateko saioa talde osoarekin egin dut bakarrik, bi haur ezik, tutorearekin geratu direnak eguerdian gelan paperak nahasten eta bestelako bihurrikeriak egiten ibili direlako. Orain arte, bizpahiru psikomotrizitateko saiori hasiera eman diet bakarrik, tutoreak haurren batekin beste zerbait egiten zuen bitartean (gainean pixa egindako norbait aldatu, sukarrarekin zegoen beste norbaiten gurasoei deitu eta horrelakoak), baina saio osoa ni bakarrik egon gabe nengoen.
Saioa ondo joan da, eta jasotzeko ordua iritsi denean pixka bat larritu naiz, hasieran ikusi dudalako ez zidatela kasu handirik egiten. Ez naiz estutu, kanpotik ikusita ez behintzat, eta banaka eskatzen joan naiz, kasu gehien egingo zidatela uste nuenekin hasita.
Pixkanaka, zezenak soilik zituen Sanferminetako entzierroa zirudienean joaldunak haien lan isila egiten hasi dira, eta talde osoak dena primeran bildu du. Tutoreak gelatik haurretako bat bidali dit, ea laguntza behar ote nuen galdetzeko, baina ordurako oinetakoak jantzita eta lerroan jarrita geunden. Erratz-joaldunaren beharrik ez da izan, hortaz! Hurrengorako ondo ikasi dut: bilatu gelako joaldunak, eta horiek erabili taldea kudeatzeko.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina