2013/02/02

Inoizkako txisteak


Blogaren gerizpeko beste fase honi hasiera emateko polita iruditu zait atal berri bat hastea. Gelakide baten bloga irakurtzen bururatu zait, berak jasotako komiki zinta batzuk ikustean. Orain ez dut gogoratzen non irakurri dudan duela gutxi umorerik gabe ez dela posible irakasle izatea, eta umoreak positibo izaten laguntzen du, irakasle izateko bidean gaudenoi blog bateko sarrera honetan gomendatzen zaigunez. Bestetik, hitzez (gehiegi) betetako blog hau bestelako hizkuntzen erabileraren bidez zertxobait arintzea interesgarri deritzot. Azkenik, ikaskuntza "burutsuen" bilduma izateaz gain, bestelako ikaskuntzez ere hornitu nahi nuke gune hau.

Atalaren izenari dagokionean, ez dut nire burua epe jakinetara lotu nahi izan, nahikoa badut eta unibertsitatean jartzen dizkigutenekin, eta horregatik izango da inoizkakoa. Txiste hitza erabiltzea, berez beharko lukeen komiki zintaren ordez, gutxiespena baino haurtzaroari keinua da, besterik ez.

Bukatzeko, umoreari buruzko burutazio txiki bat baino ez. Aurreko sarrera batean aipatu nuen Calleja eta Irustaren materialean, oso interesgarri iruditu zitzaidan barregarri diren ipuinak (edo ipuinen pasarteak) kontatzeko orduan, gogoan izan behar dela haurrek ez dakitela noiz egin behar den barre, eta helduaren laguntza behar dutela hori ikasteko. Horrela, komenigarria omen da egoera barregarriak kontatzen dituzten ipuinak kontatzen hasi aurretik haurrei esplizituki adieraztea kontatuko dena barre egiteko kontakizuna izango dela, eta garrantzitsua dela ipuina kontatzen ari den helduak barre egin behar den ataletan barre egitea, hark barre egin ondoren egingo dutelako barre haurrek ere. Horren harira, gauza bat etorri zait burura, gradua ikasten hasi garenetik gelan behin baino gehiago egin diguten galdera baten inguruan (zergatik izan nahi duzu irakasle?). Bada, besteak beste, irakasle izan nahi dut txikitan ikasi ez nituen hainbat gauza berdinen artean ikasteko aukerak izateko. Horien artean bat, behar denean barre egitea.

1 iruzkin:

  1. Pentsatzea, gauzak seriotasunez hartzea eta kontzienteki egiteak buru hauste asko ekar ditzake, hobe ez ote gizarteko karroan sartu, guztiok bide berdinetik eta askatasunaren izenean aurrera egitea, batere konplikatu gabe?

    ErantzunEzabatu